ไหนๆ ก็ไหนๆ แล้ว ขอเพ้อกับเค้าซักหน่อยแล้วกัน
คอนฯ ครั้งนี้เป็นอะไรที่ประทับใจสุด ๆ และผมให้เป็นที่สุดในทุกเรื่อง
ใครที่ไปคอนฯ คงมีความรู้สึกไม่ต่างกัน ใครที่ได้ดูเรื่องเล่าเช้านี้เมื่อเช้าคงได้ดูข่าวคอนฯ ของสาวๆ นะครับ
ว่าสถิติบัตรถูกจองหมดภายใน 20 นาที (ที่จริงผมว่าเร็วกว่านั้นอีกนะ) และมีเทปบันทึกภาพบรรยากาศให้ดูสื้นๆ ด้วย แหม....ยิ่งดูก็ยิ่งคิดถึงสาวๆ หลังจากนั้นคุณสรยุทธ์ได้บอกว่า "ตั้งแต่ผมแจกบัตรคอนฯ ผมก็ไม่มีความสุขอีกเลย มีแต่คนถามว่าทำไมไม่เอามาแจกอีก" ใช่ครับ....เอามาแจกอีกกี่ใบก็ไม่พอหรอกครับ
เข้าเรื่องๆ เอาเรื่องไม่ดีก่อนแล้วกัน....ถ้าเอาไว้ตอนท้ายจะสะดุดอารมณ์ซะเปล่าๆ
เรื่องการโยนของนี่....ทั้งตุ๊กตาเอย กระบองยางเอย ฯลฯ ก็เข้าใจนะ คงคิดกันว่าถ้าเอาไปฝากที่จุด คงกลัวว่าจะไม่ถึงมือสาวๆ แต่กลับกัน การโยนอะไรขึ้นไปบนเวทีถือว่าไม่สมควรอย่างยื่ง ถือเป็นมารยาทอย่างหนึ่งที่ควรปฏิบัติเลยล่ะ เพราะอาจทำให้เกิดอุบัติเหตุขณะศิลปินทำการแสดงได้
มาดูกันที่เรื่องดีๆ กันเถอะ...
ครั้งแรกที่ได้ข่าวนี่ถึงกับนอยอยู่เป็นเดือน วันๆ ไม่ทำอะไร หาข่าวคอนฯ อย่างเดียว (ผลคือต้องหิ้วงานกลับมาทำต่อที่บ้าน เพราะงานไม่เสร็จ

) ถึงขนาดล็อกคิวงานไว้ล่วงหน้าว่า "12 ก.พ.55 ห้ามขาด ป่วย ห้ามไปไหนเด็ดขาด และงดรับงานทุกชนิด" (ขนาดงานรับปริญญารุ่นน้องยังไม่ไปเลย

) ยิ่งเข้าใกล้วันจองบัตร ยิ่งแล้วใหญ่ เช็คว่าไปตรงไหนดี จุดไหนเหมาะ สุดท้าย....ก็ต้องยืนกด tab ตัวเองจองบัตรอยู่หน้า shop ถึงได้บัตร 1 ใบ แต่.....ได้บัตรยืนซะงั้น ก็มันจอง 5000 เดธโซนไม่ทันอ่ะ เลยวัดดวงกับหลุม แต่ก็อุ่นใจ ยังไงก็ได้ไปแน่ๆ

ยัง...ยังไม่จบ ยังต้องเตรียมหาเสื้อใส่ไปคอนฯ (เกือบหาไม่ทัน) หาแท่งไฟอีกด้วย (โชคดี? ได้ของ official)
วันไปรับที่สนามบินไม่เห็นตัวครับ เห็นแต่หัว มีคนนึงผิวเนียนๆ มีออร่าออกมา ไม่รู้ว่าใครมองไม่ชัด แต่เห็นแล้วนึกถึงน้องซอขึ้นมาทันที แล้วก็เห็นหัวทองๆ ชัดเจนอยู่คนนึง ไม่รู้เหมือนกันว่าใคร แต่คิดว่าน่าจะเป็นฮโย เพราะซันนี่ใส่หมวก (อันนี้รู้มาทีหลัง)
วันคอนฯ ผมอยู่ AR ครับ แรกๆ คิดว่าอยู่หลุมจะคุ้มมั๊ย จะไหวรึเปล่า ไม่เคยอยู่หลุมซักครั้ง เคยแต่นั่งตลอด ต้องแหกขี้ตาตื่นไปจองคิวแต่เช้า ไปคนเดียวอีกต่างหาก แต่พอไปแล้วก็ได้รู้จักกับโซวอนคนอื่นๆ ครับ ถือเป็นการสร้างมนุษยสัมพันธ์ไปด้วยเลย ได้เพื่อนใหม่ด้วย
ตอนปั๊มตังค์ค่าบัตรนี่ลืม! ลืมว่ามันมีของ official ขายในคอนฯ ด้วย แต่ถึงกระนั้นก็ยังซื้อไม่ทันอยู่ดี ได้มาแค่สติ๊กเกอร์กับผ้าเชียร์ อดเสื้อ+ปฏิทิน+อัลบั้ม (สำคัญคืองบหมดไปก่อนหน้านี้ไม่นานต่างหาก

)
หลังจากเข้าคอนฯ ไปแล้ววิ่งตับแล่บ เพื่อหาตำแหน่ง ก็ไปกับน้องๆ ที่รู้จักตอนต่อคิวนี่แหละ และผลที่ได้มากลับกลายเป็นว่า "ไม่เสียใจเลยที่ได้บัตรยืน"

ถึงไม่ได้เกาะรั้ว แต่เป็นคนที่ 2 นับจากรั้วก็ยังดี แถมอยู่จุดที่สาวๆ ต้องมุดลงใต้เวทีพอดีด้วย ถ้าวัดจากรั้วก็ห่างมือเอื้อมแค่ 2 ฟุตเอง แต่นางก็ไม่ลงฝั่ง AR ไปลง AL ซะชิบ แต่ที่เห็นชัดๆ ว่ามีลงฝั่งนี้บ้างก็ฟานี่ ป้าซู แทแท ส่วนยุนไม่มุดเข้า แต่มุดออก อยู่ๆ ก็โผล่พรวดออกมา เอาซะใจหายหมด
เมื่อคอนฯ เริ่ม ตอนแรกที่เปิดตัว ผมเห็นสาวๆ แต่ข้างหลัง แต่คนแรกที่ผมเห็นหน้าคือ ยุนอา น่ารักมากกกกกก....หลังจากนั้นก็เห็นตัวเป็นๆ ทีละคนๆ ....ตอนสาวๆ แนะนำตัว นางพูดไทยเป็นประโยคยาวขึ้นมากกว่าเมื่อก่อน แถมชัดขึ้นด้วย โดยเฉพาะน้องซอ ถ้าเสียงกรี๊ดไม่ดังคงได้ยินชัดกว่านี้ จากนั้นก็เผลอหลุดเข้าไปในวังวนไม่ได้ออกมาอีกเลย ไม่คิดเลยว่าจะได้ดูสาวๆ ร้องเพลงที่เคยได้แต่ดูในจอ มีโยกตามไปก็หลายเพลง จะเต้นก็เกรงใจคนข้างๆ เบียดกันจนเกร็งข้อปวดหมดแล้ว แต่ไม่สน อารมณ์นั้นจดจ่ออยู่ที่สาวๆ ตอนที่นางนั่งเรือออกมาอยากจะตะโกนออกไปว่า "รับกลาสีเรือเพื่มซักคนมั๊ยครับ" แหม...ก็ยังมีที่เหลืออีกตั้งเยอะนี่นา แล้วตอนที่ป้าซูสาดน้ำใส่เหล่่าโซวอน ทุกคนต่างต้องการโดนน้ำที่นางสาด ราวกับน้ำที่สาดมานั้นเป็นน้ำมนต์ศักดิ์สิทธิ์ 9 วัด หารู้ไม่ น้ำในขวดนั้นเป็นเครื่องดื่มเกลือแร่ ซึ่งถ้ามันแห้งแล้วจะเหนียวพอดูเลยล่ะ (เสียดายที่ผมไม่เปียก

) แต่ทั้งนี้ทั้งนั้น ประทับใจทั้ง 3 ชม. ครับ
ตอนโซโลเดี่ยวแต่ละคนก็ประทับใจครับ
ฮโย...เต้นเก่งมากกกก น่ารักด้วย ตอนฉีกขานี่สุดยอด

ถ้าเป็นผมคงให้คนข้างๆ พาไปหาหมอแล้ว (กล้ามเนื้อฉีก!!!)
ซันนี่...เอาซะเลือดกำเดาแทบพุ่ง (เซ็กซี่เกิน....แม่คุณเอ๊ย...

)
ยูริ...นี่ก็อีกคน ปกติก็เมนยูริอยู่แล้ว เล่นซะค้างเลยอ่ะ ยิ่งออกมาในแนวทหารแล้ว ยูลจ๋าาาาา.....
ซู...ตอนเต้นอยู่หน้าผมพอดี มีท่าที่เอนตัวซะจนกลัวหน้าจะหงาย แต่ตอนเอนกาย สายตาเธอกลับมองมาที่ผมด้วย

(ที่จริงคงมองแถวๆ นั้นแหละ) โอ้...eye contact ของป้านี่เอาใจแทบละลายเลย
ยุน...ตอนที่นางโดนกระชากกางเกงออกนี่หัวใจแทบวายกันเลยทีเดียว (คิดอะไรอยู่เนี่ย....

)
สิก้า...เห็นแล้วว่าเจ้าหญิงตัวเป็นๆ สง่าอย่างนี้นี่เอง (สวยมากจ้ะ สมแล้วที่ได้ชื่อว่าเจ้าหญิง

)
น้องซอ...คนนี้ขวัญใจคุณแม่ผม เด็กอะไรเก่งซะมัด สวยอีกตะหาก เห็นตอนเต้นแท็บแล้วทึ่งมากๆ เลย
และแทแทกับฟานี่.....น่ารักจริงๆ ชอบตรงที่วิ่งไปวิ่งมาคู่กันนี่แหละ เหมือนบ้าพลังเลย ไม่เหนื่อยกันบ้างหรือไงนะ...
แต่ที่ประทับใจที่สุดก็ project 785 days นี่แหละ มันเป็นอะไรที่บรรยายออกมาเป็นคำพูดไม่ได้จริงๆ รอบๆ ผมก็มีบ่อน้ำตาแตกกันเพียบ ผมเองตอนแรกยังแค่น้ำตาซึม แต่พอได้เห็นน้ำตาของสาวๆ แล้วทำเอาน้ำตาแทบร่วงเช็ดแทบไม่ทัน กลัวมองหน้าสาวๆ ไม่ชัด
สำคัญก็ตรงที่ได้สัญญากันไว้นี่แหละครับ ว่าจะกลับมาอีกในเร็ววัน สัญญากันแล้วนะ ถ้าผิดสัญญาล่ะก็....หึๆๆ ก็จะรอต่อไปจ้ะ
หลังจากจบคอนฯ ผมเสียดายมากครับ ที่ไม่ได้ไปส่งพวกเธอที่สนามบิน เพราะติดภารกิจในเช้าวันถัดมา ไม่งั้นไปจะนั่งพับเพียบส่งเลยล่ะ แต่สัญญาจ้ะ ว่าครั้งหน้ากลับมาเมืองไทยอีกเมื่อไหร่ จะไปรับ ไปส่งถึงสนามบินเลยจ้ะ
ตอนนี้.....เจ็บคอครับ พูดมากไม่ได้ แต่ก็ยอม ถ้าได้กรี๊ดสาวๆ (หมดกัน! ความเป็นบุรุษเพศ)
ส่วนรูป....ครั้นจะเอาคอมแพ็คเข้าไปก็ไม่อยากเสี่ยง เลยใช้มือถือถ่ายไว้ เป็นภาพนิ่ง ไม่ได้ถ่ายคลิป ชัดบ้าง ไม่ชัดบ้าง ก็ไม่ถนัดกล้องมือถือนี่นา
ของฝากจากคอนฯ เกือบจะพิเศษ อันที่พิเศษ รุ่นน้องผมได้ไป แต่เป็นอะไร ขอเก็บไว้เชยชมคนเดียวดีกว่า หุหุหุ
บทส่งท้าย การที่ได้ผมไปคอนฯ ของสาวๆ เมื่อวานนี้เป็นความฝันของผมที่เป็นจริง แม้เวลาแค่ 3 ชม. แต่มันก็เป็นเวลาที่ทำให้ผมรู้สึกมีความสุขที่สุด ที่ผมไม่เคยได้เจอมาหลายเดือนแล้ว (เรื่องจริงครับ) ความรู้สึกตอนที่ผมจะออกจากอิมแพ็ค ผมรู้สึกเหมือนจะขาดใจนะ (เว่อร์ไปรึเปล่าเนี่ย) ยิ่งเส้นทางกลับของผมกับเส้นทางไปสนามบินของสาวๆ เป็นคนละทิศ ยิ่งรู้สึกชัด แน่นอนว่างานเลี้ยงย่อมมีวันเลิกรา แต่ก็ใช่ว่าจะจัดงานใหม่ไม่ได้ เพราะงั้น....."รีบกลับมาเร็วๆ นะจ๊ะสาวๆ ขอแค่พวกเธอกลับมา นานแค่ไหนก็จะรอจ้ะ"